Als predikant in Prinsenland, ten oosten van de A16, fiets ik soms een andere wereld binnen. Een wereld van vroeger die deel was van Kralingen. Verschillende gemeenteleden behoren tot de oud-Kralingers. Door hun verhalen, met soms een zwart-wit of vergeelde kleurenfoto erbij, waan ik me in de tijd dat de ’s Gravenweg platteland was en de Kralingseweg minder volgebouwd. De tijd dat de Ringvaartweg nog niet de uitstraling had van de goudkust. Ik zie eenvoudige woningen en boerderijen voor me. Weilanden en lange rijen kassen. Het is het Kralingen dat voor mijn gesprekspartners vertrouwd was. Hele families woonden er.

De Abrahamitische religies Christendom, Islam en Jodendom kennen alle drie een messiaanse tijd. Een tijd zonder oorlog, armoede, spanningen, zorgen. Een tijd dat men alleen bezig is met “zijn”, niet terugkijken en niet vooruitkijken. Zo een status is wel degelijk mogelijk voor mensen. Als je zorgen, angsten, haat, woede loslaat en tobben weet te vermijden dan brengt dat dichter bij jouw gevoel. De verbinding met je zelf is makkelijker te maken en de verbinding met anderen komt ook sneller tot stand. Je voelt de richting, de weg, het pad om te volgen en vanuit het gevoel maak je keuzes. Sommigen ervaren dit op bepaalde momenten of gedurende een langere tijd. Daarom is het best reëel om te denken dat zo een tijdperk binnen bereik van alle mensen ligt, waarbij men in het “nu” leeft.

Vakantie! Vaak denken we, dat wij die uitgevonden hebben. Logisch, want een eeuw geleden was er van vakantie amper sprake. Een enkele welgestelde kon het zich veroorloven erop uit te gaan, maar voor de gewone man en vrouw was dat niet weggelegd. Goed dat dit nu anders is.

Is Kerstmis een feest van vreugde vanwege de geboorte van Christus en is Pasen het feest van geloof vanwege de verrijzenis van Christus, dan kan je Pinksteren misschien het feest noemen van vuur en uitbundigheid vanwege de komst van de Heilige Geest. In verschillende kerken kun je dat zien aan de vuurrode gewaden voor dit feest.