Wij weten niet wat er gebeurd is noch hoe het gebeurd is… maar de Opstanding van de Heer is de schepping van een nieuwe dag, de eerste van Gods nieuwe toekomst. In dat geloof en vertrouwen zijn de leerlingen opgestaan uit hun ongeloof, onmacht en verdriet en zijn ze vol vuur op weg gegaan om iedereen deelgenoot te maken van het bijzondere nieuws: de dood heeft niet het laatste woord.

De evangelist Matteüs kiest voor de meest dramatische vertelling; de aarde beeft, een engel daalt uit de hemel neer, de bewakers van het graf beven van angst en vallen als dood neer. De andere evangelisten houden het vooral bij de ontdekking van het lege graf. Ja, Jezus verschijnt nog aan zijn leerlingen. Thomas herkent de Opgestane in de wonden van zijn lijden. De Emmaüsgangers worden de ogen geopend als Hij hen het brood breekt. En Maria van Magdala herleeft wanneer Jezus haar naam noemt.

Wij weten niet wat er gebeurd is noch hoe het gebeurd is… maar de Kerk belijdt tot op vandaag: de Heer is opgestaan! Soms met een wankel en twijfelend geloof, maar toch telkens weer vanuit het rotsvaste vertrouwen dat de dood niet het laatste woord heeft. Hij heeft het ons geleerd. Het lege graf is getuige. Wij zijn niet overgeleverd aan het noodlot, maar elkaar gegeven in Gods liefde.

Iedere zondag opnieuw vieren we de Opstanding. Bevrijd mogen we met elkaar de toekomst aangaan. Ook als het moeilijk wordt in ons leven, ook in deze ‘afstandelijke’ tijd, ook in een stad met Rotterdam met al haar zorgen, uitdagingen en kansen. Juist dan kunnen we voor elkaar een nieuwe dag openen door elkaar het brood te breken en elkaar bij naam te noemen. Een opstandig en opgewekt geluid in een vaak zo koude wereld.

Zalig Pasen,

ds Harold Schorren

Laurenspastor