Bij Johannes 20: 1-18 – de Opstanding
Er zijn van die dingen die je niet meteen doorhebt. De meesten van ons konden bijvoorbeeld niet in één keer lopen. Opstaan en op je benen staan gaat voor niemand vanzelf. Ook op school zul je weleens met vragende ogen naar een opdracht hebben gekeken, omdat je geen idee had waar het over ging. Zo gaat dat met ons: niet alles hebben we in één keer helder. Daar moet je mee leren omgaan. Hopelijk is er een veilige ruimte waarbinnen je met vallen en opstaan mag leren. Zo gaat dat ook met Maria van Magdala, Simon Petrus en Johannes. In eerste instantie hebben ze niet door wat een leeg graf wil zeggen. Zij geloven pas in tweede instantie dat het betekent dat Jezus is opgestaan, na liefdevolle en heldere uitleg van hemzelf. Het mooie is dat God zo genadig is dat hij dat proces met hen aangaat. Stap voor stap maakt Hij het helder.
Pasen en opstanding zijn ook niet in één keer te begrijpen. Ik heb het zelf na jarenlang oefenen en vieren ook nog steeds niet helemaal door. Opstanding is nogal wat! Eén van de redenen dat we het jaarlijks vieren is dat we het als christenen eigenlijk nog niet helemaal begrijpen. Sterker nog: als kerk vieren we elke zondag een beetje Pasen, in de hoop dat het landt in ons leven. Jezus’ overwinning is te groot voor ons denken, voelen en geloven. We krijgen het niet klein, en juist daarom aanbidden we het, vieren we het. We trainen ons geloof in een veilige omgeving, met vallen en opstaan. Bijvoorbeeld door ervan te horen en te zingen. Dan daalt het hopelijk weer een stukje verder in ons hart en ons hoofd en krijgt de opstanding van Jezus meer en meer vat op ons. Gelukkig hoeven we geloven niet helemaal door te hebben voordat we het kunnen vieren. God geniet ervan het ons te leren, met een open graf als uitgangspunt.
Jan Reijm
Predikant Hillegondakerk te Rotterdam-Hillegersberg
