Overal in de stad kun je ze vinden: de internationale kerken van Rotterdam, 170 zijn er in totaal. Waar vroeger de hervormde en gereformeerde en rooms-katholieke traditie het beeld van ‘de kerk’ bepaalden, gebeurt dat nu door een reeks gemeenschappen uit evenzovele landen wereldwijd.
De wijkgemeente Rotterdam-Kralingen, waaraan ik verbonden ben, organiseert elk jaar in november de Carol Evensong, een avond voor koren van de internationale kerken. Rechter naar het hart kan het niet: met elkaar God de lof toe zingen uit al die verschillende tradities. Eerst met elkaar eten. Dan elkaars liederen horen, ook al versta je de taal niet, je verstaat wél het verdriet en de vreugde en het vertrouwen in God, dat uitgezongen wordt. Zo is het ook in november Pinksteren! Door het jaar heen kom je elkaar tegen in de stad, zoek je elkaar op, leef je met elkaar mee. Ontmoetingen worden georganiseerd door SKIN-Rotterdam, of Rotterdam United. Kleuren hebben elkaar nodig om echt te kunnen stralen. Kerken hebben elkaar nodig, om de rijkdom van het evangelie te verstaan. In alle PKN-gemeenten is het zichtbaar dat gemeenten kleiner worden. De toekomst vraagt beslissingen en bezinning van ons. Tegelijk is er de rijkdom van al die broeders en zusters in Christus, verspreid over de stad, die in veelstemmigheid zingen van de Eeuwige en leven uit de Geest. Als je met elkaar in gesprek gaat hoor je hartverscheurende verhalen uit landen die buiten de media blijven, of de aandacht verloren hebben. Of je hoort het voor elke gemeenschap herkenbare gesprek over financiële zorgen, over kinderen en jongeren, en hoe geloof met hen wel of niet verdergaat. Wat een voorrecht, om vanuit mijn eigen wijkgemeente Kralingen te ontdekken hoe Rotterdam ook juist ook een wereldstad van kerken is.
ds Ilse Hogeweg
Protestantse Gemeente Rotterdam Kralingen
