Zondag 5 maart om 16.00 uur komt ds René de Reuver — scriba van de Protestantse Kerk in Nederland (PKN) — spreken en deelnemen aan de Wake vanwege het Nederlandse vreemdelingenbeleid. De wake vindt iedere eerste zondag van de maand plaats bij het uitzetcentrum op vliegveld Rotterdam The Hague Airport. Adres: Portelabaan 7. Voor meer informatie: (010) 411 60 85
Ongeveer halverwege de startbaan van vliegveld Rotterdam The Hague Airport loopt de Portelabaan. Aan één kant van die straat staat een gevangenis met een hoge zwarte muur met bewakingscamera’s erom heen. Dit detentiecentrum wordt gebruikt als uitzetcentrum voor vreemdelingen zonder verblijfsvergunning. Afhankelijk van de kans op uitzetting blijven vreemdelingen hier ingesloten. Dat kan vele maanden zijn, zelfs tot 18 maanden duren. Daarna worden ze gedwongen en soms geboeid ons land uitgezet. Of ze worden — als het de overheid niet is gelukt om reisdocumenten te verkrijgen — weer op straat gezet (‘geklinkerd’) met een kennisgeving dat ze Nederland binnen 24 uur dienen te verlaten. Meestal vertrekken ze dan niet (het kan ook lang niet altijd) maar verdwijnen ze in de illegaliteit. Dan worden zij opgevangen door vrienden, familie of soms in een gemeentelijke Bed-Bad-Broodregeling. Deze regeling zorgt in een paar steden voor nachtopvang met sanitair, en voor een maaltijd. (Er is inmiddels wel een forse wachtlijst voor de Bed-Bad-Broodregeling.)
De mensen die in het Detentiecentrum verblijven, zitten daar dus niet omdat ze vanwege criminaliteit een straf moeten uitzitten. Het zijn mensen zonder verblijfsvergunning die in de gevangenis worden opgesloten en daar soms meer dan een jaar lang moeten afwachten of het de Nederlandse overheid lukt om ze het land uit te zetten.
Al jaren komen iedere eerste zondag van de maand om 16.00 uur mensen uit Rotterdam en omgeving bijeen voor de ingang van het Detentiecentrum aan de Portelabaan voor een wake. Er wordt een lied gezongen; er is een spreker die verbanden legt en zijn mening geeft; er is nieuws uit de gevangenis dat met elkaar wordt gedeeld; er wordt gesproken over het wel en wee van vreemdelingen die de wakers bij name kennen. Aan het einde van de wake worden de namen genoemd van enkele omgekomen asielzoekers, gestorven bij hun poging om in Europa te geraken of bij hun wanhopig verzet om niet te worden uitgezet. Ten slotte wordt er weer een lied gezongen. Alles bij elkaar duurt de wake ongeveer 45 minuten.
