In het Rotterdamse Platform Levensbeschouwelijke en Religieuze Organisatie zeggen we altijd:
- We streven er allemaal naar om een goed mens te zijn
- We hebben van uit onze overtuiging onze medemens lief
- We hebben een verschillende inspiratie om zo in het leven te staan
- Als we respect hebben voor elkaar inspiratie kunnen we de handen ineen slaan en er een mooiere stad, mooier land van maken.
Respect voor elkaars overtuiging, respect voor wie je bent als mens. Het zijn mooie drijfveren. Ik geloof in dat respect en die tolerantie naar anderen. Onze medemensen, onafhankelijk hun geloof, levensovertuiging, geaardheid, ras of gender. Belangrijke basis, inspiratie voor een verbonden samenleving.
Is er ook een grens aan tolerantie en respect? Mijn stelling is: de grens aan tolerantie en respect ligt bij het disrespect en de intolerantie van de ander! Uiteraard kan je begrip hebben voor andere standpunten, het gesprek aangaan, maar er is een grens en die grens mag – en moet zelfs – hardop worden uitgesproken. Zonder dat uit te spreken kan de maatschappij verworden tot een maatschappij van uitsluiting en in haar ergste vorm zelfs tot een maatschappij, waarin genocide geaccepteerd wordt.
Deze maand herdachten we de Jom Hasjoa. (Deze herdenking is uitgezonden door Open Rotterdam.) Een herdenking, niet alleen aan alle slachtoffers, vermoord omdat zij Joods waren, maar ook aan hoe het heeft kunnen gebeuren. Hoe een keuze tegen de Joodse bevolking van disrespect, naar intolerantie, uitsluiting, ontmenselijking, verwijdering en systematisch vermoorden heeft kunnen leiden met hulp van (een deel van) de plaatselijke bevolking. In Nederland, in Europa, in de tijd van ons, onze ouders, grootouders, mensen zoals u en ik.
Ik zeg niet dat ieder disrespect, iedere intolerantie daartoe zal leiden. Maar daartoe kán het leiden. Als er geen grens wordt getrokken én er geen respectvolle verbinding plaatsvindt. Ook voor die verbinding zal ik mij en vele leden van het Platform blijven inzetten. Op allerlei manieren. Bijvoorbeeld met de Vredestafels in de verschillende wijken. Waar Christenen, Moslims, Hindoes, Boeddhisten, Humanisten en vele anderen elkaar ontmoeten. Ontmoetingen, waarin we elkaar in al onze verschillen als mens ontmoeten en als mens mogen leren kennen. Ruimte voor respectvolle interactie, die ook fel en helder mag zijn, maar die altijd een grens kent: de grens van intolerantie en disrespect. Laten we die verbinding opzoeken én die grens blijven uitspreken. Want alleen samen kunnen we één stad worden, zijn en blijven!
Dorine A. Cleton
voorzitter Platform Levensbeschouwelijke en religieuze organisaties Rotterdam,
column op persoonlijke titel
