Het is een mooie warme lenteavond. Op de ZoRobaan, de busbaan tussen Zoetermeer (west) en Rotterdam (metro Rodenrijs) voel je de warmte en hoor je de zomerstilte. De gloednieuwe busbaan slingert zich tussen de groene natuur en de lichtgevende kassen. Zeven kilometer natuur met allerlei soorten vogels en dieren. Dieren die genieten van rust met in de avond elk half uur een bus die de stilte verstoort. Twee eenden genieten in de avondschemering zittend op het asfalt van de warmte van hun ondergrond. Ik kan met de bus nog net op tijd remmen. De dieren kijken me aan en na een druk op de claxon stappen ze rustig op om in het groene gras naast de weg te gaan zitten. Als ik gepasseerd ben, kijk ik in mijn buitenspiegel. Ja hoor, daar komen ze weer. Uit het gras naar het warme asfalt. ‘Zo we zitten weer.’ En ik denk dat ze me met een triomfantelijke blik nakijken. Een half uur later herhaalt de scene zich. Tot straks straalt het er vanaf.
Pinksteren is het feest van goed kijken. Van zien wat er gebeurt. Van je eraan warmen. Kijk hoe het pinkstervuur wandelt over het land. Hoe de ruimte van de geest vorm krijgt.
Die Zorobaan ligt er nu drie jaar. Prachtige nieuwe natuur is daarbij ontstaan. Net zo vernieuwend als Pinksteren. Als je maar goed kijkt is er veel te zien.
Guus Ruijl,
voorganger in Rotterdam Zuid en parttime buschauffeur bij de RET
