Ik vond een uitnodiging bij de post: ik mocht mijn derde prik gaan halen. Toevallig was er de volgende dag een ‘prikken zonder afspraak’ op een minuutje lopen van mijn huis. Het was best druk. Ik kwam in een trage rij terecht voor een mopperende meneer: ‘Word ik gedwongen mij te laten vaccineren, kost het me ook nog eens een hele middag.’ Die hele middag leek me wat overdreven. Ik knoopte, misschien wat kritisch, het gesprek aan. ‘Niemand dwingt u toch? U staat hier toch omdat u dat zelf wilt.’ Meneer wilde helemaal niet en hij zou die prik ook nooit gehaald hebben, als hij niet voor zijn werk een paar dagen naar het buitenland moest. Dus zijn werk dwong hem. Hij vertelde er onmiddellijk bij dat hij geen anti-vaccer was. Hij trok de wetenschap niet in twijfel en geloofde best dat het vaccin tegen corona werkte. Maar hij viel niet in een risico-groep, kwam nooit in een café ofzo en hij hield ook niet van de bioscoop. Dus waarom zou hij? Ha, dit was een schot voor open doel. ‘Nou, misschien,’ begon ik ‘kunt u zich laten vaccineren om anderen te bes…’. Hij viel me in de reden. ‘Voor anderen? Voor anderen? Wanneer heeft een ander ooit iets voor mij gedaan? Nou? Nou?’
Hij draaide zich van me af en ik deed er het zwijgen toe. Ik had natuurlijk kunnen zeggen dat het iets-voor-een-ander-doen ergens moet beginnen en dat hij zelf een begin kon maken. Ik denk niet dat het indruk zou hebben gemaakt. Ik had kunnen zeggen dat ik het heel erg voor hem vond, dat niemand ooit iets voor hem had gedaan. Of dat verbaasd kunnen vragen. Ik had kunnen vertellen over mijn ervaringen, dat zoveel mensen van harte behulpzaam zijn, maar dat was misschien als zout in de wonde. Ik bleef zwijgen. Ik vond geen woorden voor deze boze man.
We werden geprikt en kwamen daarna naast elkaar op een stoel te zitten om nog een kwartier te wachten op allergische aanvallen die niet kwamen. Hij brieste nog één keer ‘Ben ik geprikt, duurt het verdorie nog een maand voordat het spul een beetje werkt.’
Het kwartier was om. Ik wilde de boze man van alles wensen: zorgzame mensen om hem heen, vertrouwen, blijdschap, plezier in het leven. Ik kwam niet verder dan ‘goedemiddag’ en deed een schietgebedje, een kyrië, en vroeg God om zich over hem te ontfermen en over mijn onvermogen om hem te bereiken.
Ik moet nog vaak denken aan die boze man.
ds Iet Buijser,
Prinsekerk
